Şışşşt! Sakin olun! Seferihisar büyüyor
Hızlanmıştık.
Öyle kalkınmada, uygarlıkta, insanlıkta filan değil…
Trafikte, üremede, koşturmada, tıkınmada…
Yavaşlasak, duraklasak düşünmemiz, sorgulamamız gerekecekti, oysa kör bir telaş içinde hiç durup düşünmeden çalışıp tükettikçe hababam bizi işleten çarkları çalıştırıyorduk.
Sanki birilerinin bize “Acele etmeyin, durun, sakin olun. Yaşadığınız her dakika kıymetli; tadını çıkarın” demesini bekliyorduk.
Birileri sokaklarımızdan sonra kaldırımlarımızı da teslim alan otomobilleri kenara çekmeli, gözümüzü alamadığımız trafik ışıklarını sökmeli, egzoz dumanlarının yerini çiçek kokularının alacağı alanları bize açmalıydı.
Birileri küresel sermayenin dev markalarının ezdiği yerel giysileri, tatları, el emeklerini, göz nurlarını hatırlamalı, sahip çıkmalı, onları yeniden hayatımıza kazandırmalıydı.
Gözümüzün içine sokulan koca tabelaların yerini sardunya dolu saksılar almalıydı.
Şehrin klakson, trafik, seri üretim, bağırış çağırış karışımı gürültüsü dinmeli, kuş sesleri yeniden yankılanmalı, doğa, sesini duyurmalıydı.
Amaç, koşturarak yetişmek değil, tadını çıkararak yaşamak olmalıydı.
* * *
Beklediğimiz o ses Seferihisar’dan geldi.
Bu gözalıcı Ege kasabası, kendi güzelliğini bir özelliğe çevirerek başını çekti çiçeği burnunda sakinleşme hareketinin…
Bakir ormanlarını, güzelim koylarını, lezzet üssü liman lokantalarını, huzurlu balıkçı kayıklarını seriverip ortaya “İşte böyle yaşanır” dedi insanlığa adeta…
Yayalara açtı yollarını; indirdi çirkin tabelalarını…
Evinde turşu kuran, reçel yapan, bağında dolmalık yaprak toplayan kadınların emeğini sergiledi pazarında…
Dost sofraları serdi konuklarına…
Daha fazla kar hırsına kapılmadan, başkasının sırtına basmadan, hayattan keyif alarak da üretilebileceğini, yoksullaşmadan da tüketilebileceğini, doğayı bozmadan da uygarlık kurulabileceğini gösterdi.
Dünyaya duyurdu Türkiye’nin sesini…
Türkiye’ye eşsiz bir örnek sundu.
* * *
Şimdi onun ışıltısından gözü kamaşan nice Anadolu kasabası sırada bekliyor yavaşlamak için…
Seferihisar fikir anası oldu onların; lideri, örneği, idolü oldu.
İhtimaldir ki, bilinçsizce, doludizgin yüksek bir duvara doğru giden medeniyetimiz, sakince yavaşlayacak zaman içinde…
Yeniden doğayı, hayattan zevk almayı, telaşsız dostluklar kurmayı, birbirine vakit ayıran aşklar yaşamayı hatırlayacak.
Dostluklar daha sağlam, aşklar daha kalıcı, çocuklar daha sağlıklı olacak.
İşte o zaman, yavaş şehirler çoğalıp yeryüzü sakin bir cennete dönüştüğünde, dünyamız yeniden huzura kavuştuğunda, bu şenliğin bayrağını ilk dalgalandıran beldeler arasına adını gururla yazdıracak Seferihisar…
Ve ona bu payeyi kazandıran Başkan’ın adı, her daim hayırla anılacak.
